کتاب سمفونی مردگان از عباس معروفی از اون مدل کتاباست که قابلیت این رو داره که شما رو در غم غرق کنه . 

نثر روان و سبک نوشتنش واقعا زیباست ، توصیفاتش کاملا ملموسن ، نحوه ی بیان داستان یکی از ویژگی های جذابیه که اجازه نمیده وسط خوندنش چرت بزنید و تمام این ویژگی ها از نظر من این قابلیت رو دارن که حس کتاب رو به شما منتقل کنن .

در کل کتاب جذابیه ولی اگه خودتون غمگینید اصلا توصیه نمیشه .

داشتم سعی میکردم یه هشتگ دیگه با عنوان زندگینامه ی خودم به وبلاگ اضافه کنم ولی دیدم که هم داستان زیاد داشتم و احتمالا حوصله نمیکنم همه شون رو بنویسم ، هم اینکه احتمالا زیادی مخاطب پسند نیست و اگه چاپشم کنم پرفروش نمیشه

شاید برای شماها عجیب باشه که یه آدم با خوندن عبارت (مواجهه زودرس بالینی ) یاد یه نفر دیگه بیفته و بهش پیام بده و عید رو تبریک بگه ولی همه اش عادیه برای من . آخه اینا چه کلماتین که تو ذهنم برای آدما تعریف میکنم؟

یکی دو سال پیش یکی از بچه‌ها بهم پیام داد و اظهار ناامیدی میکرد ،منم که دائما منبرم تو جیبمه بساطو علم کردم، یه متنی هم همون‌جا به ذهنم رسید و براش نوشتم. بعد از این مدت اومده متن رو برای هم‌گروهی‌هاش فرستاده؛ یکی ازشون گفته: اینو کی نوشته؟ به نظرم مال مولانا باشه.»

امروز رفتم دانشگاه یادم اومد یه روز یه بحثی از ناکجا آباد تو یه جمع ۱۵ نفره شروع شد که ساق جوراب کی از همه بلندتره؟! یه مشت آدم با لنگای دراز اون وسط کلاس وایساده بودن و جوراباشونو بالامیکشیدن.